Bugün, gelişiyle sadece doğduğu toprakları değil bütün kâinatı aydınlatan, bütün insanlığa rehber olmuş Sevgili Peygamberimizin doğduğu gün.
Onu daha iyi anlamamıza vesile olsun.
Bugüne güzel, kıpır kıpır heyecan verici cümleler yazmak, sizleri üzmemek adına klavye başına geçmek yakışırdı ama aldığımız acı bir haberi sıradanlaştırmak, görmemezliğe gelmek de doğrusu bize ve siz sevenlerine hiç yakışmazdı düşüncesindeyim.
Muğla’ya ilk geldiğimiz günlerde, üniversitede bize ev sahipliği yapan mesai arkadaşımızdı. Efendiliği, nezaketi ile kısa zamanda farkını fark ettirmiş, üniversiteye değişik illerden gelen birçok arkadaşımızın da ağabeyliğini üstlenmişti.
Üniversiteye, doğup büyüdüğü bu topraklara yönelik idealleri vardı. Birçokları gibi kendi şahsi, kişisel çıkarları uğruna girişebileceği küçük hesapları yoktu. Çevresi daha ziyade bu tür insanların cirit attığı, kişisel menfaatlerin daima öncelik tutulduğu ilişkilerle dolu olunca onun kuruma, şehre, ülkeye dair idealleri hep örselendi. Bundan dolayı cümleleri hep yarım kaldı Hüseyin Bey’in.
Öz yurdunda garip, öz vatanında parya kalmak hep kendi gibi idealist insanların payına düşen kısmetti. O da payına düşenden nasiplendi ve onca hevesler beslediği, ideallerine beşiklik yaptığı üniversiteden en verimli olduğu çağlarında biraz da buruk ayrıldı.
Bürokrasideki yeni hizmet noktası komşu vilayetimiz Aydın olmuştu. Sanayi ve Ticaret İl Müdürü olarak bir süre burada görev yapan Hüseyin Akar daha sonra yine bu bakanlık bünyesinde Muğla’da müfettişlik hizmetinde bulunmuş ve buradan emekliye ayrılmıştı.
Şehrine ve inandığı değerlere olan hizmetlerine emekli olduktan sonra da devam eden Hüseyin Akar, kendisi gibi bu şehir ile ilgili idealleri olan Sevgili Hayati Nizamoğlu’nun başkanlığını yaptığı Ticaret Borsası ‘n da kurucu Genel Sekreterlik görevini yaptı.
Buruldu, kırgınlıkları oldu ama hiçbir zaman bunları bir öç alma şekline dönüştürmedi. Mesafelere biraz daha dikkat ederek, yine durmadan, küsmeden yeni işine de dört elle sarılarak başladı kaldığı yerden.
Canı yandı, kalbi kırıldı ama kimsenin ne canını yaktı ne kalbini kırdı.
Hayatı hep mücadele içinde geçti ama bir o kadar da sadelik ve sessizlikle sürdürdü bu mücadelelerini.
Muğla Türkocağı Başkanı olarak görev yaptığı sıralar sıkça yanına uğrar, hasbihal ederdik kendisiyle.
Daha çok sabah saatlerinde giderdim ziyaretine ve onu hep sessiz sedasız bir telaşenin içerisinde bulurdum.
Ya bir yere yetişecek evrağı vardı ocağın, ya bir organizasyonun çabalarına dalmış görürdüm ya da birilerinin dertleriyle ilgili uğraşır iken görür ve bakışarak gülümserdik birbirimize.
Sanki hiç yaşlanmamış, sanki bir yerlerinde o on sekizli yaşların heyecanını hep diri tutmuştu.
Gençliğine, aile reisliğine, babalığına, müdürlüğüne, mesai arkadaşlığına, ocak başkanlığına yakınen tanık olduğumuz Hüseyin Akar’a yaptığı bütün görevler çok yakışmış ve o da görev aldığı her işi hakkıyla, layıkıyla yapmaya çalışmıştı.
Yaptığı görevler, kurduğu ilişkiler içinde hiçbir zaman basit, sığ diyaloglara girmemesi, nezaket ve asaletinden ödün vermemesi, kurduğu cümlelerde bile gösterdiği azami özen ve titizlik onun hep bir ağabey, bir bey olarak anılmasını, saygı görmesini sağlamıştı.
O bu yüzden benim gözümde mesai arkadaşımken de Hüseyin Bey idi, Ocak başkanı iken de Hüseyin Bey idi.
Beylik, ağabeylik yakışıyordu Hüseyin Bey’e.
Rabbim taksiratlarını affetsin ve onu sevdikleriyle haşretsin inşallah!
Güzel bir günde güzel bir insanı, bir beyimizi gönderiyoruz huzuruna Allahım!
Biz hizmetlerine, yaşayışına şahidiz, sen ondan razı ol İnşallah!
Allah bütün yakınlarına, en başta evdeşi, yoldaşı, eşi Ayşe Hanıma, çocukları ve bütün ailesine, bütün sevenlerine sabırlar versin.
Başın sağ olsun Muğla.
Başınız sağ olsun Türkocaklılar.
Hakkını helal et Hüseyin Bey.
Erdal ÇİL
cerdal48@gmail.com